Κυριακή

Κυριακή πρωί

δεν ξερω τι θέλω..

Βαριέμαι και παλέυω με το θεριό μέσα μου.

Σάν το λυσσασμένο όρνεο ψάχνω για την λεία μου

να ξεσπάσω πάνω στην σάρκα του και να σβήσω την πείνα μου.

Να σβήσω την οργή μου και να βρώ γαλήνη.

Να καταφέρω να σου δείξω την ασχήμια σου

Πώς;;; Μα γδυνοντάς σε...

Να σε φτύσω,και να πλυθείς με το σάλιο μου μπας καθαρίσεις.

Μήν τρελαινεσαι.Και μην μου το παίζεις εμένα

αθώος και σοκαρισμένος...

Δήθενα κουλτουριάριδες και σοφοί

έχετε γεμίσει τον κόσμο με ψευτία και αηδία.

Γλύφτες του καθενός πάντα με εναν σκοπό,

να αρπάξετε κάτι,οτιδήποτε,και με κάθε κόστος.

Πίσω απο τα χρυσά κλουβιά σας η βρωμία σας δεν φαίνεται.

Ξέρω τι σκέφτεσαι...

Αν ο δαίμονας μπήκε μέσα μου και γράφω όλες αυτές τις ασχήμιες.

Οχι... Δαίμονες εισαι εσύ και οι ομιοί σου..

Ούτε πληγωμένη,ουτε ψυχικά διαταραγμένη είμαι,

οργισμένη είμαι,και αγανακτισμένη .

Κυριακή λοιπόν..κοντέυει μεσημέρι..

Νοιώθω καλύτερα.