ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 1983
Σε ένιωσα δίπλα μου,
μα σιώπησα...
το γέλιο σου μου έφερνε ο αέρας
καθώς επάνω στα δικά σου
πέφτανε τα χνάρια μου στο χώμα
το γέλιο σου μου έφερνε ο αέρας
καθώς επάνω στα δικά σου
πέφτανε τα χνάρια μου στο χώμα
''είναι μαζί σου'' μου ψιθύριζαν τα δέντρα
''είσαι μαζί μου,σου-ψιθύριζα-ακόμα...''
τα βήματά σου τα άκουγα τα βράδια…
υγρά στο πάτωμα τα ίχνη από ιδρώτα..
ο ήχος σου πλανίοταν στα δωμάπα..
γυρνώ πιο πρίν,τότε που σου'πα αντίο
''θα 'ναι κοντά σου, '' μου απάντησε το ξύλο
''θα μαστε ένα πάντοτε και οι δυο"
πιο πίσω ακόμα,με το βλέμμα σου στο φως. . .
σάμπως το ταξίδι να ζητούσες,
να βιαζόσουνα κι έπεσε άξαφνα σιωπή..
''και αν βασιλεύω, μη φοβηθείς... ''
''και θα το δεις,θα μένω πάντα εδώ... ''
είπες ξανά, χωρίς να ακουστείς...
εκείνη τη βραδιά, τα υγρά τα μάτια
εκείνο το άγγιγμα,που νιώθω ακόμα. . .
πόσων βιβλίων λέξεις μέσα τους κρυφτήκανε;
Μες την λευκή γαλήνη-σ'είδα-πέρναγες εμπρός!
Που πας πατέρα,που θα είσαι;-τότε ρώτησα
Είναι μαζί μου!Μου απαντούσε ο θεός.....
Το τραγούδι του θέματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου