Φιλία..

Πολλές φορές εκει που πιστέυεις οτι εχεις πια αγκαλια

τα δυο μεγάλα Π της ζωης και νομίζεις οτι τα πράγματα

δέν μπορεί να γίνουν χειρότερα,η ακομα ούτε και καλύτερα,

μπορούν δυό απλές λεξούλες να ανατρέψουν τα πάντα!

Να σε ξυπνήσουν απο τον ληθαργο αυτο..

Ημουν στο σπίτι με την ψυχολογία να κυλιέται στο πάτωμα,

ακούγοντας μουσική που μόνο το κέφι δεν σου ανεβάζει.

Σκεφτομενη τι λάθος έκανα και αν φταίω εγω οπως λεει

η φίλη μου η Π. γιατι πάντα δίνω χωρίς πρωτα να πάρω,

να σου και χτυπάει το τηλέφωνο.

Ηταν η Π με την Τ και μου ζητούσαν να βγω μαζί τους.

Φυσικά εγώ αρχισα τις δικαιολογίες,ωστε να μην βγω

απο την μιζέρια μου.

Με τον γνωστό τζαμπουκά τους με εκαναν να σηκωθώ και

να ετοιμαστω...

Εκανα ένα καλό μπάνιο να ξυπνήσω απο τον λήθαργο της μιζέριας μου

μα δεν κατάφερα φυσικα να ξυπνησω απο τον ληθαργο των Π..

Ντύθηκα έκανα το βραδυνό μου μακιγίαζ και ήρθαν τα κορίτσια να με πάρουν..

Πήγαμε για καφέ και εκεί που ημουν χαμένη στις σκεψεις μου

και απαντώντας χωρις στην πραγματικότητα να ακουω τα κοριτσια,

η συζήτηση πήγε στο θέμα εκείνο που με ειχε κάνει να πέσω στα Π.

Μερικά σκληρά λόγια απο την Π και την Τ κατάφεραν να με κάνουν να δω την πραγματικότητα και να καταλάβω οτι το θέμα εκείνο που ειχα πέσει στα Π δεν αξιζε τελικά..

Ενας φίλος που είχα να δω πολυ καιρο,ο Κ, ήρθε και καθισε μαζί μας, με αγκαλιασε

με φίλησε,και μου θυμισε πόσο πολυ τον αγαπούσα και εκείνος εμένα..

Τις πλάκες και τις παρέες μας..

Κάποια λόγια του ανέβασαν την ψυχολογια μου αρκετα,σε συνδιασμο με τα λόγια της Π και της Τ..

Φυγαμε και πήραμε σβάρνα τα μπαράκια χορέυοντας πινοντας και γλεντόντας με την ψυχη μας!

Στην συνέχεια πήγαμε και σε ενα αλλο μπαράκι που προς εκπληξή μου το ειχε ενας παλιός γνωστος..ο Μ.. ο Μ ηταν ενας ερωτας που δεν είχε την ευκαιρία να ανθίσει πριν 10 χρόνια...και που αξιζε η προσπάθεια..Το έμαθα εκεινη την νυχτα..Και μου άρεσε!!

Ο λήθαργος και η κατασταση που μερικοι ανθρωποι καποια στιγμη της ζωης τους βρισκονται , δηλαδη τα Π

δεν ειναι τιποτε αλλο παρα ο ΠΟΝΟΣ και ο ΠΑΤΟΣ.

Ειχα παλιοτερα διαβασει μια ιστορια για τα μεγαλα Π σε ενα κειμενο αλλα δεν θυμαμαι που και με ειχε αγγιξει πολύ.

Ελεγε εκεινος τοτε οτι όλοι μας κοιμομαστε ξυπνιοι,και ας νομίζουμε οτι ειμαστε ξυπνιοι,και μπορουμε να ξυπνήσουμε απο τον λήθαργο αυτο μόνο οταν αγγίξουμε τα δυο Π..Τοτε ξυπνάει η συνειδηση μας,και καταλαβαινουμε οτι κατι δεν παει καλα..

Τοτε μονο βρισκουμε με την βοηθεια κάποιον να ξυπνήσουμε απο αυτον τον ληθαργο.Και τις περισσοτερες φορες ειναι πολυ πιθανο να μην ξανακοιμηθουμε.

Μονο οταν νοιωσεις τον ΠΟΝΟ και φτασεις στο ΠΑΤΟ,

μπορεις να καταλάβεις την αξία της ζωής..

Εγω ξύπνησα, και αυτο χάρη στους φιλους μου..

Και ειδικα στην Π... Τα λόγια της τα γεμάτα ενδιαφέρων άγαπη

και ανθρωπία καταφεραν να με ξυπνήσουν..

Απο τον εναν στον άλλον μεταβιβάζεται η ευτυχία και η χαρά..σαν σκυτάλη..