Μια φορά και έναν καιρό...

Μια φορά και έναν καιρό,
στις άκρες ενός ορμητικού ποταμού,
ζούσαν κάποια μικροσκοπικά πλασματάκια.

Περνούσαν την ζωή τους γαντζωμένα γερά στις πέτρες
προκειμένω να μην τα παρασύρει το ρεύμα.


Εκεί γεννιόντουσαν, μεγάλωναν, πέθαιναν.
Γαντζωμένα γερά, το ένα δίπλα στο άλλο.

Μια μέρα, ένα μικρό πλασματάκι φώναξε:
Δέν μπορώ άλλο!!
Βαρέθηκα να μένω εδώ,
βαρέθηκα να μην περιμένω τίποτα και απλά να επιβιώνω!!
Θα αφεθώ στο ρεύμα,
και όπου με βγάλει...


Τα άλλα πλασματάκια, φώναζαν και οδύρονταν:

Tί είναι αυτά που λές μικρε!!
Το ποτάμι θα σε παρασύρει, τα κοφτερά βράχια θα σε ξεσκίσουν,
οι καταρράκτες θα σε βουλιάξουν και δεν θα ξαναδείς ποτέ σου το φώς του ήλιου!!

Τα πλασματάκια,
του έλεγαν τέτοια πολλά,
αλλά δεν κατάφεραν να το μεταπείσουν..


Το μικρό πλασματάκι αφέθηκε, και το νερό το πήρε μακρυά απο τα άλλα..

Θα αναρωτιέσαι τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με εμένα, εσένα που τα διαβάζεις,
μα η περιεργεια σου να μαθεις τι απέγινε το πλασματάκι είναι μεγαλύτερη..

Θα σε απογοητέυσω φοβάμαι,
γιατι δεν έχω ιδέα τι έγινε μετά...

Κάποτε ενας καλός μου φίλος μου είχε πει οτι ,


-δεν εχει σημασια αν μας απογοητευει συνεχώς η ζωή μας
και μας δίνει συνεχώς στενάχωρες εμπειρίες..


-Δέν υπάρχει καλύτερη απόδειξη οτι ζούμε..-συνέχισε-



Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ζούν εβδομήντα χρόνια..
υπάρχουν και κάποιοι άλλοι,

που ζούν τον ίδιο χρόνο εβδομήντα φορές..



Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους οτι όσο κυνηγάμε την ευτυχία ,
εκείνη θα βρίσκετε πάντα μπροστά μας...
Είναι ανώφελο λοιπόν.

-Το κυνηγι της ευτυχίας
μοιάζει με την προσπάθεια μας να κρατησουμε νερό στις χούφτες μας.
Οσο περισσότερο τις σφίγγουμε
τοσο λιγότερο νερό θα μείνει στα χέρια μας....


-Αν δεν βιαστείς να την αναγνωρίσεις,
να το θυμάσαι Ντεπιώ,
θα έρθει,

θα σε βρει..

θα σε ταρακουνήσει ..

εκεί που δέν την περιμένεις...

Σ'αγαπάω κουμπαριώ μου..
Κατι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τα λόγια σου..


Το τραγουδι του ποστ.

Get this widget Track details eSnips Social DNA