Ισως φταίνε τα φεγγάρια.

Επαψα να κοιτάζω τον ουρανό..

Δέν εχω ορεξη για τίποτα πια.

Δέν περιμένω τίποτα να συμβεί.

Πόσο ξαφνικα αλλάζουν ολα-σκεφτόμουν-

Στο μυαλό τριγυρνούν μόνο κακές αναμνήσεις.

Με την καρδιά να χτυπάει τόσο σιγά..

σχεδόν δεν ακούγετε,και το βλέμμα παγωμένο..

Βροχή τα λόγια σου μεσα στο μυαλό μου,

παγωμένη με χτυπά..

Σκέφτομαι και βουρκώνω..

Ισως τελικά να μην είμαι τόσο δυνατή οσο νόμιζα.

Νοιώθω σαν το χιόνι στον ήλιο..

Λιώνω.....

Μετρώ τα λάθη που έχω κάνει..

Ξέρω οτι θα τα ξανακάνω..

Γιο-γιό η ψυχολογια..

Απο την μια στιγμή στην άλλη η χαρά γίνεται πόνος..

Και το αντίστροφο..

Ισως φταίνε τα φεγγάρια οπως λέει και ο ''ποιητης.''