Η τελευταια παρασταση

Μια παρέλαση μπροστά μου η ζωή μου ολοκληρη...
Η μπάντα παίζει πένθιμα τραγούδια
και οι ''επισιμοι'' γύρω να κοιτούν με δήθεν
μελαγχολικο βλέμμα..

Σε άμαξες.. που τις σέρνουν άσπρα και μάυρα άλογα..
Ασπρα για τις χαρές και μάυρα για τις λύπες.


Πρώτα περνουν τα παιδικά μου χρόνια
πολύχρωμμα και γεμάτα ανεμελιά και ζωντάνια,
γεμάτα αφέλεια και χαρά..
γιατι δέν ξέρουν τι θα ακολουθήσει..
και αυτο ειναι που τα κάνει μοναδικά..

Συνεχίζουν οι παιδικοί έρωτες...
Τα ραντευουδάκια στα κρυφά με το καρδιοχτύπι
που σου αναστατωνει το στομαχι στην αυλη του σχολείου...
Χερι χέρι...

Ακολουθουν οι πόθοι οι ανεκπλήρωτοι..
Ντυμένοι στα μάυρα..
Με βηματισμο σιγανό...

Μετά πέρασαν κάποια κορίτσια
με μικρά φορεματάκια
τα μαλλια τους μπουκλες στολισμένα με στρας,
έντονο μακιγιάζ, γεμάτες όρεξη και ενέργεια..
ηταν τα νιατα μου που επιπολαια έζησα με την τρέλα
που τα συντροφευει.. τα χαμένα...

Τωρα η μπαντα αλλαξε ρυθμό..
πιο ερωτικό..πιο λυπημένο.

Συνεχίζουν οι αναμνήσεις μου, πάνω σε άμαξες στολισμένες με ροδα
με οδηγους, τους αντρες που αγάπησα..
Σε πολλές απο τις άμαξες οι ρόδες ήταν σπασμένες..
Τα ρόδα μαραμένα.
Ποσο λυπηρό να το βλέπεις ο ίδιος..



Η μουσικη σταματά/ Ξαφνικά και απότομα.
Ασχημες μορφές, φριχτές και μαυροντυμένες,
συνεχιζαν την παρέλαση της ζωής μου...
Εμεινα να κοιτάζω...τι ηταν;

Χα.. τις αναγνώρισα με ευκολια οταν πέρασαν απο μπροστά μου...
Ηταν οι μέρες μου.... οι άσκοπα χαμένες και γεμάτες απογνωση..
Τι κρίμα. δεν τις ηθελα εδώ σήμερα...
Δεν ήθελα να τις θυμάμαι.
Κρίμα που τις έντυσα έτσι...

Τι κρίμα αυτές να τελειώσουν την παρέλασή μου,
άλλο τέλος περίμενα..
πιο χαρούμενο και πιό ένδοξο.

Τι κρίμα να τελειώνουμε με αυτόν τον τροπο
οι ανθρωποι την παρέλαση μας....

Τυχερός εκείνος που μπορεί να τα αλλάξει ολα.. ...

Γύρω μου πρόσωπα γνωστά...
Σε αλλους θαμπώνει στο προσωπό τους
η αγάπη και η συμπόνια.
Σε άλλους ένα βλέμμα παγωμένο μονο βλέπεις..
''Υποχρέωση είχα να πάω σε αυτήν την γιορτη''.

Ξαφνικά γύρω μου το δωμάτιο μου..
Τόπος οικειος..
Τοπος δικός μου..
Πρόσωπα θλιμμένα γύρω μου.

Σας παρακαλώ, αφήστε με μονη.
Τις τελευταιες μου στιγμες θέλω
μόνη μου να τις ζήσω.

Οπως θέλω εγω..


please...οχι σχολια σε αυτο...
δεν σημαινει τιποτα
απλα το εβαλα..
δεν θα πεθανω μην φοβαστε..